Zamek w Poznaniu powstał w latach 1905‒1910 jako rezydencja ostatniego niemieckiego cesarza Wilhelma II. Projektantem budowli był Franz Heinrich Schwechten, który nadał poznańskiej siedzibie cesarza wygląd średniowiecznego zamczyska.
Już w 1919 roku Zamek przeszedł w posiadanie skarbu państwa II Rzeczypospolitej. Dawne apartamenty Wilhelma stały się jedną z oficjalnych siedzib głowy państwa. Pozostała część gmachu była wykorzystywana przez kilka instytucji z Uniwersytetem Poznańskim na czele.
Późną jesienią 1939 roku, po wejściu hitlerowców do Poznania, zapadła decyzja o całkowitej przebudowie Zamku na rezydencje Hitlera. Prace remontowe były prowadzone prawie do końca wojny. 
Na początku lutego 1945 roku Zamek został zdobyty przez Armię Czerwoną.
W latach 1948‒1962, we wnętrzach stworzonych w czasie II wojny światowej, funkcjonowały biura władz miasta. W 1962 roku powstał Pałac Kultury, który szybko stał się użytkownikiem niemal całego obiektu.
W 1996 roku nazwa Pałacu Kultury została zmieniona na Centrum Kultury ZAMEK w Poznaniu.
W ostatnich latach dawna rezydencja została poddana gruntownym pracom restauracyjnym. Oczyszczono wszystkie elewacje, wymieniono pokrycie dachowe, przeprowadzono renowację Dziedzińca Różanego z Fontanną Lwów.
W 2012 roku zakończono przebudowę dawnej reprezentacyjnej części Zamku. W wyniku przekształceń całkowicie zmienił się wygląd i wyposażenie Sali Wielkiej, Holu Wielkiego i Holu przed Salą Wielką. Powstała nowoczesna Sala Wystaw oraz Kino Pałacowe.
Obecnie, do połowy 2020 roku trwa konserwacja reprezentacyjnych wnętrz zachodniej części dawnego Zamku Cesarskiego w Poznaniu. Wspaniałe, historyczne wnętrza Zamku po latach intensywnego użytkowania są bardzo zniszczone. Konserwacja sal i korytarzy przywróci im blask i wzbogaci o nowe technologie umożliwiające realizację przedsięwzięć poszerzających ofertę kulturalną CK ZAMEK.